آشنايي با الفباي موسيقي(نت)

 الفباي موسيقي نت نام دارد. نُت يا نوت، در موسيقي در ۲ معني استفاده مي شود : يكي به معني واحد صدائي با فركانس ثابت كه نامي بر آن گذاشته شده است. كه در متون كهن فارسي به آن نغمه گفته مي شود. ديگري به معناي نمايش يه نشانه نوشتاري هر يك از اين صداها. در معناي اول نت ها ۷ نام به منظور نوشتن اصوات موسيقايي مي باشد.
در ايران به پيروي از فرانسه و ايتاليا نت ها به اين صورت نامگذاري مي شوند: دو - ر - مي - فا - سل - لا - سي (do, re, mi, fa, sol, la, si). روش هاي نامگذاري ديگر نيز وجود دارد. كه نت ها را با اصطلاحات «A, B, C, D, E, F, G» عنوان مي كنند.

معناي نت در موسيقي

خطوط حامل

در اين روش A همان نت «لا» (la) است. اين اسم ها بيانگر نواك اصوات مي باشند. در معني دوم، براي مكتوب كردن اصوات موسيقي، اين صداها را طبق قواعد خاصي بين يا روي پنچ خط افقي مي نويسند كه به نام خطوط حامل شناخته مي شوند.

خطوط حامل از پايين به بالا شمرده مي شوند. به اين معناي كه نتي كه روي خط پايين تر نوشته شود. صدايي بم تر از نتي است. كه بر روي خط بالاتر نوشته شده است. به اين ترتيب نام نت از روي جائي كه روي خط هاي حامل قرار دارند. مشخص مي شود. ديگر مشخصات نت مانند طول آن (مدت زمان امتداد يافتن آن صدا) و... را نيز با شكل هاي قراردادي كه براي نت طرح شده نمايش مي دهند. نت هاي متوالي را از چپ به راست مي نويسند.

جهت مطالعه ادامه مطلب كليك كنيد